Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP) jest najstarszą polską organizacją skautową, która powstała w listopadzie 1918 r. z połączenia ruchów harcerskich dotąd funkcjonujących oddzielnie w każdym z zaborów. Przedwojenny ZHP kształtował charaktery młodych Polaków, którzy następnie w warunkach II Wojny Światowej ryzykowali zdrowiem i życiem dla niepodległości Ojczyzny. Złotymi literami w historii Polski zapisały się konspiracyjne Szare Szeregi.
Fundamentem działalności harcerskiej była służba Bogu i Ojczyźnie, co od zawsze miało swój wyraz w ślubowaniu składanym przez skautowskich nowicjuszy. Przysięga harcerska ZHP, zarówno ta współczesna jak i przedwojenna, zawiera odniesienie do Boga, „który stanowi uosobienie najwyższych ideałów, takich jak miłość, prawda, dobro, sprawiedliwość, wolność, piękno, przyjaźń i braterstwo”. Wyjątkiem na tym tle jest okres PRL, kiedy to ślubowanie harcerskie było w całości „świeckie”.
Piszę o tym, ponieważ wiele wskazuje na to, że władze ZHP wyrzucą Pana Boga z przysięgi harcerskiej swojego Związku, a przynajmniej utworzą równoległe ślubowanie „laickie”. Zamiast wierności Bogu harcerze mają przysięgać „sprawiedliwość i prawdę”. Wszystko to dlatego, że aktualna wersja ma rzekomo dyskryminować ateistów, zamykając dla nich drogę do harcerstwa. Władze ZHP przyznają, że nowa rota ma „nawiązywać do wersji obowiązującej w latach 1947 – 1957”.
Jestem przekonany, że autor obecnej wersji roty harcerskiej, harcmistrz Stefan Mirowski, byłby załamany postawą swoich następców. Mirowski swoją działalność w ZHP zaczynał jeszcze przed wojną. Po agresji niemieckiej na Polskę został jednym z organizatorów Szarych Szeregów oraz żołnierzem Armii Krajowej. W czasach PRL nie angażował się w harcerstwo, do którego powrócił po 1989 r. Zmarł w 1996 r., będąc przewodniczącym ZHP.
Jak stwierdził kiedyś św. Jan Paweł II, naczelnym zadaniem polskiego harcerstwa jest wychowanie młodzieży w wartościach chrześcijańskich i narodowych. O tym, że chrześcijaństwo jest jednym z fundamentów ruchu skautowskiego, mówił sam jego założyciel, gen. Robert Baden–Powell słowami „religia to czynnik, stanowiący podstawę skautingu (…) jeżeli nasz skauting miałby być bez Boga, to lepiej żeby go nie było”.
Harcerstwo ma w Polsce ogromne tradycje i zasługi wychowawcze, o których pisałem na początku tekstu. To właśnie ZHP uformowało pokolenie, które z takim poświęceniem walczyło w okresie II Wojny Światowej. Wyrzucanie Boga z roty przysięgi harcerskiej stanowi zamach na te wychowawcze funkcje harcerstwa, z którymi łączyło się przywiązanie do polskiej tożsamości narodowej, będącej tożsamością chrześcijańską.
Jeśli ta próba uczynienia harcerstwa „świeckim” się powiedzie, to z całą pewnością będziemy mogli stwierdzić, że współczesny ZHP nie ma nic wspólnego ze swoim historycznym pierwowzorem. Przedwojenny Związek chciał wychowywać młodzież w tych wartościach, które pozwoliły Polakom zachować swoją polskość w okresie zaborów. Współczesne ZHP wydaje się nie chcieć kontynuować tej misji, mimo że te same wartości sprawdziły się równie dobrze w polskiej historii po 1939 r.
